جایگاه حکومت در دیدگاه وجهان بینی بیهقی

تاریخ مسعودی یا بیهقی در بردارنده دوره حکومت یک دهه­ای مسعود غزنوی و شرح به پادشاهی رسیدن مسعود و ضبط سرزمین­های تحت حکم وسپس ظهورو بروز اختلاف­ها وکشته شدن مسعود است. بیهقی ضمن نقد مسعود وکارکردش، از دیدگاه ویژه خودش که پادشاهی را به عنوان حاکمیت چیره، مستولی و درست­ می­بیند، به گزارش­اعمال مسعود می­پردازد و در لابه­لای تاریخی که در برگیرنده جهان­بینی اوست، نظریه حکومتی خودش را که بنیاد دینی- سیاسی دارد و مبتنی بر حاکمیت الهی پادشاه (ظل الله فی الارض) است، ارائه می­کند. در این دیدگاه، تقدیر و اراده و مشیت الهی، غالب بر همه چیز است و کارهای سلطان در جهت همسویی با تقدیر روی می­دهد؛ وی کارگزار اراده الهی است (تعز من تشاء و تذل ....) و به نمایندگی از خلفا یا جانشینان­ پیامبر بر­روی زمین، مطابقت عملش با فرمان­های خداوند را کسب­می­کند و از اسباب مادی چون مشورت­های وزیر و یاری سپاهیان و حمایت مردمان بهره ­می­گیرد تا با عدالت و با غزوهایش، به ­گسترش ­دین و اهداف­ دینی بر کره ­ارض و بخصوص هندوستان کمک­کند.­ این پژوهش­ با مطالعه کتابخانه­ای و به­روش ­تحلیل ­محتوا، در پاسخ به چگونگی نظریه حکومت در تاریخ بیهقی، به این نتیجه می­رسد که اندیشه بیهقی، مدیریتی سنتی و تفکر ایرانی- اسلامی شده حکومت از دیدگاه افلاطون است.  

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، نظریه حکومت ، افلاطون ، دین و سیاست ، فر ، تقدیر