امامت و توحید حقیقی؛ تفسیری عرفانی بر حدیث سلسله الذهب
محل انتشار: دوفصلنامه کتاب قیم، دوره: 8، شماره: 18
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 888
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KGY-8-18_011
تاریخ نمایه سازی: 25 خرداد 1398
چکیده مقاله:
امام رضا(ع) در حدیث سلسله الذهب خود را از شرایط کلمه اخلاص دانسته است؛ کلمهای که دژ الهی است و هر که در آن داخل شود، از عذاب الهی ایمن میماند. با در نظر گرفتن مبانی عارفان میتوان این حدیث شریف را اینگونه توضیح داد که هر یک از امامان معصوم، انسان کامل یعنی جلوه تام الهی در این عالم است که از نظر وجود شناسی و معرفت شناسی، واسطه بین حق و خلق میباشد. بنا بر آیات قرآن کریم، خداوند، ظاهر و باطن است. ظهور کامل خداوند، انسان کامل است که بدون او، مرتبه شهادت ناقص میماند. در واقع، حقیقت انسان کامل در مرتبه غیب است و ظهورش، امانتی از مرتبه غیب در مرتبه شهادت است. از آنجا که ذات خداوند، غیب مطلق است، او را فقط از طریق امام معصوم میتوان شناخت و چون امامان معصوم، نوری واحد و متحد با حقیقت محمدیه هستند، شناخت امام زمان، در واقع معرفت به توحید خداوند است. آدمی بعد از صفای نفس و آراسته شدن به کمال علمی و عملی میتواند امام معصوم را درک کند و به بهشت الهی وارد شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرتضی شجاری
استاد گروه فلسفه دانشگاه تبریز