بررسی تاثیر روان شناسی مثبت گرا برخشنودی درونی پایدار انسانها ازدیدگاه سلیگمن.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین روان شناسی مثبت گرا با خشنودی درونی پایدار انسانها از دیدگاه مارتین سلیگمن انجام شده است . روش پژوهش توصیفی واز نوع مطالعات هم بستگی بوده است. یافته ها:پدیده های روان شناختی مانند شادی،خوش بینی،امید،خلاقیت وخود ناشی از تجارب مثبت ذهن است. شادکامی وخشنودی درونی ازمفاهیم اصلی وبنیادی در روان شناسی مثبت نگراست . همه ی تلاش های بالینی روان شناسی مثبت نگر معطوف به افزایش بهزیستی روانی وشادکامی است. افراد، خانواده ها وجوامع برای رسیدن به شکوفایی به افراد شاد نیاز دارند. . خشنودی پایدار انسانها یا همان شادی، حالت خوب بودن ذهنی،از هیجانات مثبت ومطلوب و مجموعه ای از هیجانات (به خصوص هیجانات مثبت ولذت بخش)،نگرش ها(رضایت از زندگی)،عقاید(مانند عقیده به این که همه چیز خوب پیش خواهد رفت) وسایرحالت های ذهنی است. درواقع روانشناسی مثبت نگر، مطالعه ی علمی هیجانات مثبت، صفات فردی مثبت وساختارهایی است که این رشد را موجب میشوند. رویکرد مثبت نگر مدعی آن است که هیجانات مثبت، توانمندی ها وداشتن معنا در زندگی، هم درمواقع آرامش وآسایش وهم درمواجهه با سختی ها ومشکلات به افراد کمک می کنند تا زندگی بهتری داشته باشند. ونتایج زیر از پژوهش حاضر به دست آمده اند:۱)افراد شاد،برون گرا وخوش بین اند واز امکان کنترل درونی برخوردار هستند. ۲)خوش بینی تکرار عبارتهای مثبت یا تصورات برنده شدن نیست، بلکه درروش اندیشیدن افراد در مورد علت ها نهفته است. ۳)افزایش هیجانات مثبت، مشغولیت، معنا وارتقای توانمندی های افراد، نه تنها باعث کاهش مشکلات هیجانی آنها میشود، بلکه به طور مستقیم در افزایش میزان خشنودی پایدار آنها موثر است.

کلیدواژه ها:

روان شناسی مثبت گرا ، خشنودی درونی پایدار ، دیدگاه سلیگمن