بررسی بافت تاریخی شهر تهران بمثابه هویت فرهنگی و شناسنامه معماری پایتخت

آنچه که امروزه در بسیاری از شهرهای معاصر شاهد هستیم، القای حس بی هویتی و سردرگمی است. از اینرو حفظ هویت فرهنگی شهرها و مناطق شهری از مباحثی است که امروزه مورد توجه حرفه مندان شهری قرار دارد. متمایز بودن شهرها با تکیه بر خصوصیات کالبدی و همچنین حفظ محیط و عناصر طبیعی که نقش عمده ای در هویت بخشی به شهرها دارند؛ در کنار مولفه های اجتماعی و فرهنگی از عناصر مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد. با تغییر در توسعه شهرها و تغییر الگوهای فضای شهری، جایگاه و نقش بافت های تاریخی بجا مانده در شهرها که موجب هویت بخشیدن به فضا می شوند به سرعت رو به کم رنگ شدن و از بین رفتن است. شهرهای معاصر در حال از دست دادن شخصیت و هویت خود هستند و بافت ها و بناهای تاریخی شهرها از توانائی های خود به منظور ارتقای هویت شهری باز مانده اند، بافت تاریخی شهر تهران، یکی از یادگارهای مهم معماری و شهرسازی سنتی کشورمان به شمار می رود و از ارزشهای منحصربه فرد تاریخی و فرهنگی برخوردار است. با گذشت سالها، هنوز بافت تاریخی شهر در میان مدیریتهایی که هرکدام از دریچه منافع خود به آن می نگرند، بلاتکلیف باقیمانده است. ترکیب و تلفیق بافت کهن تهران با معماری و شهرسازی جدید، باید بر اساس برنامه ای جامع و اصولی انجام گیرد و ارگانهای مربوط آنها را به طوری دقیق، ظریف و هماهنگ اجرا کنند که بافت کهن به روشنی خاطره، شناسنامه و هویت تاریخی تهران توسعه یافته و مدرن شمرده شود و درمقابل معماری و شهرسازی جدید نیز کمبودهای بافت کهن را از بین برده و پاسخگوی نیازهای آن باشد در این میان در این پژوهش به بررسی بافت تاریخی شهر تهران بمثابه هویت فرهنگی و شناسنامه معماری پایتخت پرداخته می شود .

کلیدواژه ها:

تهران ، بافت شهر ، تاریخی ، هویت ، فرهنگی ، معماری