ساماندهی کاربری های ناسازگار در محلات شهری با استفاده از مدل سازی در GIS همراه با نقدی بر روشها و مدلهای به کار گرفته شده موجود(نمونه موردی: محله کوثر منطقه 12)

از نیمه دوم قرن بیستم بر اثر شهرنشینی بی برنامه در کشورهای در حال توسعه، نابسامانی هایی در کاربری اراضی در شهرها به وجود آمده است و به دنبال گسترش شهرنشینی و رشد فزاینده جمعیت، شهرها با مشکلات متعددی از جمله عدم بهره مندی متناسب تمامی شهروندان از خدمات شهری و وجود کاربری های مزاحم مواجه شده اند. به طور کلی سازگاری و ناسازگاری بین کاربریهای شهری به دلیل اثرات مثبت و منفی است که کاربریهای همسایه بر روی هم دارند .بررسی معیارهای مکانیابی و دلایل ناسازگاری کاربری ها از اقدامات ضروری است که برای برنامه ریزی و تحلیل کاربری های شهری باید صورت پذیرد. این مقاله با هدف ارزیابی همجواری فعالیتها به منظور تشخیص میزان سازگاری آنها با یکدیگر، پنج معیار آلودگی صوتی، آلودگی هوا، آسایش، امنیت عمومی، ملاحظات ترافیکی سازگاری را از منابع مختلف استخراج نموده و با توجه به داده های موجود مدلی جهت ساماندهی کاربری های ناسازگار پیشنهاد می دهد. به عنوان نمونه معیارها را در محله کوثر منطقه 12 تهران پیاده سازی کرده و تغییرات لازم در کاربری ها را تعیین می نماید. در انتها کاربری های طرح تفصیلی را با توجه به معیارهای سازگاری بررسی می نماید. نتایج تحقیق نشان می دهد در پهنه بندی کاربری پیشنهادی طرح تفصیلی معیارهایی نظیر آسایش و ملاحظات ترافیکی لحاظ نشده است.

کلیدواژه ها:

کاربری های ناسازگار ، ساماندهی ، طرح تفصیلی ، مدلسازی ، GIS