برآورد نیاز آبی گیاه مرجع با استفاده از سه روش مختلف در شهرستان باوی

ایران دارای اقلیم خشک و نیمه خشکی است و با وجود نزولات جوی کم با محدودیت منابع آب روبرو میباشد. نیاز آبی گیاهان یا معادل آن، تبخیر و تعرق یکی از مولفه های مهم چرخه آب در طبیعت است که برآورد دقیق آن جهت برنامه ریزی و مدیریت بهینه منابع آب لازم و ضروری است. همچنین برنامه ریزی آبیاری براساس محاسبه یا اندازه گیری نیاز آبی گیاه یا همان مقدار تبخیر-تعرق، انجام می گردد.. نتایج مطالعات مختلف نشان می دهد است که پس از لایسیمتر وزنی، روش فائو- پنمن-مانتیث، به عنوان دقیقترین روش برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع میباشد. هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی 3 روش فائو- پنمن-مانتیث ، هارگریوز – سامانی و جنسن – هیز جهت برآورد میزان تبخیر و تعرق گیاه مرجع در ایستگاه هواشناسی شهرستان باوی میباشد. بدین جهت از اطلاعات هواشناسی ایستگاه ملاثانی که در نرم افزار AGWAT ثبت شده بود جهت بر آورد نیاز آبی گیاه مرجع استفاده گردید. نتایج دو روش هارگریوز – سامانی و جنسن – هیز با روش فائو پنمن مانتیث مقایسه گردید. در این مطالعه، برای مقایسه کمی نتایج حاصله از مدل های مختلف تبخیر - تعرق، از شاخص های آماری جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) و میانگین خطای مطلق (MAE) استفاده شده است. نتایج این بررسی نشان داد که در صورت کمبود آمار مورد نیاز برای بکارگیری روش فائو پنمن مانتیث در ایستگاه ملاثانی، روش جنسن – هیز نتایج بهتری نسبت به روش هارگریوز – سامانی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

نیاز آبی ، تبخیر - تعرق ، فائو- پنمن- مانتیث ، ، هارگریوز – سامانی ، جنسن – هیز