تاثیر رشد بخش کشاورزی و انرژی های پاک بر کیفیت محیط زیست در ایران

در این پژوهش به بررسی تاثیر رشد بخش کشاورزی و مصرف انرژیهای تجدید پذیر بر انتشار گاز دیاکسید کربن به عنوان شاخصی از کیفیت محیط زیست پرداخته شد. با توجه به نتایج آزمونهای ایستایی و تعیین رابطه همجمعی، روابط کوتاهمدت و بلندمدت به ترتیب با استفاده از روش تصحیح خطای برداری (ECM) و حداقل مربعات معمولی اصلاح شده (FMOLS) برآورد شدند. نتایج این پژوهش نشان میدهد که رشد بخش کشاورزی در مقایسه با شاخص درآمد سرانه (رشد اقتصادی کشور) نقش به مراتب کمتری در توضیح انتشار آلودگی دارد. نتایج نشان میدهد که افزایش مصرف انرژیهای تجدید پذیر منجر به کاهش سرانه انتشار دیاکسید کربن میشود. به طوری که با 1 درصد افزایش در این دسته از انرژیهای پاک، انتظار میرود که سرانه انتشار آلودگی در بلندمدت حدود 0/24 درصد و در کوتاهمدت حدود 0/17 درصد کاهش پیدا کند. بنابراین پیشنهاد میشود هرچه سریعتر با جایگزینی انرژیهای تجدید پذیر به جای سوختهای فسیلی رایج، گامی موثر در جهت بهبود کیفیت محیط زیست برداشت.

کلیدواژه ها:

انتشار گاز دی اکسید کربن ، رشد بخش کشاورزی ، انرژیهای تجدید پذیر ، روش حداقل مربعات اصلاح شده (FMOLS)