مدل آگروکلیماتیکی تعیین مناسب ترین فاصله ردیف های کشت جهت ایجاد مراتع مشجر دراراضی فرسوده مناطق خشک

افزایش تعداد دام و بهرهبرداری بیرویه از مراتع کشور، کاهش شدید تولیدات علوفهای را بهدنبال داشته و اصلاح آنها امری ضروری و حیاتی است. اصلاح مراتع تخریب شده از دیدگاه آگروکلیماتولوژی ، مؤثرترین روش علمی و اقتصادی تجدید حیات طبیعی، بهبود و پایداری تولیدات میباشد. اساس این روش بر مبنای پتانسیل تولید رواناب و ظرفیت ذخیره رطوبت در خاک و نسبت بین آنها به نیاز رطوبتی گیاهان مورد نظر بهمنظور اصلاح مراتع میباشد. این نسبت نشان دهنده ضریب تأمین آب برای تولید بهینه است که برای اصلاح مراتع به این روش لازم است تعیین شود. برای تعیین مقادیر کمی پارامترهای مورد نظر در این روش و تهیه مدل آگروکلیماتیکی یک سایت تحقیقاتی به مساحت 50 هکتار در اقلیم خشک شمال شرق خراسان رضوی ایجاد گردید. این سایت به دستگاه باران نگار و 80 کرت آزمایشی اندازهگیری رواناب در مساحت و شرایط مختلف پوششگیاهی، عمق خاک و شیب تجهیزگردید. در این تحقیق، مقادیر بارندگی در فصول رشد و غیر رشد گیاهی و ضرایب رواناب و رطوبت دخیره شده در خاک برای بارندگیهای بین سالهای 1375 تا 1382 تعیین گردید. نتایج حاصل از بررسی 90 واقعه بارندگی با حجم و شدتهای متفاوت نشان داد که رطوبت خاک در ماههای شهریور تا آبان، قابل توجه نبوده و میزان تبخیر تا 7 برابر بارندگی بود

کلیدواژه ها:

اصلاح مراتع ، رواناب سطحی ، کرتهای آزمایشی ، مدل آگروکلیماتیک ، مناطق خشک ، استان خراسان رضوی