بررسی نقش معنویت در نحوه سازگاری افراد با تجربه رویدادهای آسیب زا و پراسترس

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 412

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMAN04_048

تاریخ نمایه سازی: 21 خرداد 1398

چکیده مقاله:

در سرتاسر تاریخ بشر موضوع تغییر مثبت متعاقب بلایا و مصیبتها در ادبیات، مذهب و فلسفه دیدهشده است. باظهور روانشناسی مثبت، علاقه به مفهوم تغییر مثبت و رشد ناشی از یک اتفاق پر چالش و آسیب زا که به رشد پس از آسیب معروف است به عنوان تغییرات مثبت تجربه شده تعریف شد. رشد پس از آسیب به عنوان دست وپنجه نرم کردن با حوادث پر چالش زندگی است و در واقع تغییر معنوی مثبت یا همان رشد معنوی جنبه ای از وجود انسان است که به فرد انسانیت می دهد و به او برای مقابله با مسائل زندگی کمک میکند. لذا با توجه به اهمیت موضوه این مطالعه با هدف بررسی نقش معنویت در نحوه سازگاری افراد با تجربه رویدادهای آسیب زا و پراسترس در قالب یک مطالعه مروری کتابخانه ای انجام گرفته است. اطلاعات و داده های لازم نیز از طرق مختلف و مرور کتاب ها و مقالات مختلف فارسی و لاتین گردآوری شده است. این مطالعه در نتایج خود بیان می دارد که رشد معنوی بیانگر تغییرات مثبت در زندگی معنوی و روحانی یک شخص پس از یک تجربه آسیب زا در زندگی می باشد. به طوری که درد و رنج میتواند به یک باور عمیق تر و تکیه بیشتر به معنویت و باورهای معنوی منجر شود و درک و بینش جدیدی به فرد بدهد و معنا سازی و یافتن معنای زندگی در بحران ازجمله ابعاد این تغییرات معنوی محسوب می شود. برخی از مولفه های معنوی افراد رشد یافته پس از آسیب شامل اعتقاد به هدفمندی خلقت ،اعتقاد به اهدافی غیرمادی برای خلقت، اعتقاد به وجود حکمت الهی، اعتقاد به خیرخواهی خدا برای بنده، درک معلولیت به عنوان امتحان الهی، اعتقاد به معاد، افزایش یاد آخرت، اعتقاد به حسابرسی اعمال، امیدبخشی آخرت، اعتقاد به وجود پیوستگی و ارتباط در جهان، وجود نظم و برنامه ای از جانب خدا در پیوستگی ها، تاثیر عمل بد و خوب ما بر زندگی خودمان و دیگران، درک معلولیت در قالب اثر و موثر، اعتقاد به وجود قانون عمل و عکس العمل در جهان، اعتقاد به ناتوانی در درک تمام عمل و عکس العمل ها و پذیرش این ناتوانی و وجود عکس العمل های متنوع و متفاوت، تغییر در کل هویت شخص معلول، ظهور تغییرات مثبت شخصیتی، اخلاقی و رفتاری در معلول، افزایش خودنظارتی، بهبود کیفیت رابطه با خدا، وجود تسهیل گرهای ارتباطی در رابطه با خدا در زندگی معلول، ظهور تغییرات مثبت در اعتقادات معنوی و تاثیرات مثبت اعتقاد به معنویات می باشد.

نویسندگان

زینب شریعتی

کارشناس ارشد مشاوره توانبخشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

ابراهیم نعیمی

استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

آتوسا کلانتر هرمزی

استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.