پیوند والدینی و بهزیستی مدرسه نوجوانان: نقش تعدیل کنندگی جنسیت

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه پیوند پدرانه و مادرانه (مراقبت و بیشحفاظتی) و بهزیستی مدرسه در نوجوانان و نیز بررسی همین رابطه با توجه به نقش تعدیل کنندگی جنسیت بود. مشارکت کنندگان شامل 474 نفر بودند که از میان دانش آموزان کلاس های دهم و یازدهم دبیرستان های شیراز به روش تصادفی خوشه ای چندمرحلهای انتخاب شدند و ابزار پیوند والدینی و پرسشنامه بهزیستی مدرسه را در کلاسهای عادی خود تکمیل کردند. پایایی و روایی ابزارهای پژوهش با استفاده از روش آلفای کرونباخ و تحلیل عامل تاییدی احراز گردید. پس از استفاده از روش تحلیل مدلی یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار AMOS یافته ها نشان دادند که بین پیوند والدینی و بهزیستی مدرسه فرزندان رابطه معنیدار وجود دارد، اما اثر مراقبت پدر بر بهزیستی مدرسه پسران به صورت مثبت و معنیدار، و اثر بیش حفاظتی مادر بر بهزیستی مدرسه دختران به صورت منفی و معنیدار بود. به عبارت دیگر، جنسیت فرزندان نقش تعدیلکننده در رابطه بین پیوند والدینی و بهزیستی فرزندان داشت. بر اساس یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که افزایش مراقبت پدر در پسران و کاهش بیش حفاظتی مادر در دختران موجبات افزایش بهزیستی مدرسه فرزندان را فراهم میآورد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی مدرسه ، پیوند والدینی ، جنسیت ، متغیر تعدیل کننده