اثر بخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهزیستی روانشناختی و رضایت زناشویی زوجین در معرض طلاق

طلاق از جمله واقعیت هایی است که نهاد خانواده در دنیای امروز آن را تجربه میکند. در جامعه ایران به جهت اهمیت نهاد خانواده، هر نوع آسیبی به این نهاد، ناگوار میباشد. هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهزیستی روانشناختی و رضایت زناشویی زوجین در معرض طلاق بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد در معرض طلاق به دادگاه تشکیل می دادند که در وهله نخست بطور نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از تکمیل پرسشنامه های بهزیستی روان شناختی و رضایت زناشویی و کسب حدنصاب لازم برای ورود به تحقیق با استفاده از نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل هر کدام 10 زوج گمارده شدند. گروه آزمایشی طی 10 جلسه یک ساعته در معرض آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. جهت تحلیل داده های پژوهش حاضر از تحلیل کوواریانس چند متغیری MANCOVA استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند به طور معناداری در افزایش بهزیستی روانشناختی و رضایت زناشویی موثر واقع شود. با توجه به این یافته ها آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود بهزیستی روانشناختی و رضایت زناشویی زوج های در معرض طلاق مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

طلاق ، آموزش مبتنی پذیرش و تعهد ، بهزیستی روانشناختی ، رضایت زناشویی