اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر حساسیت اضطرابی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشار خون با صفت شخصیت اجتنابی

هدف اساسی پژوهش حاضر تاثیر اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر حساسیت اضطرابی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشار خون بالا با صفت شخصیت اجتنابی شهر اصفهان بود. این پژوهش از نوع پژوهش های مورد منفرد است و جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه بیماران مبتلا به فشارخون بالا که مبتلا به شخصیت اجتنابی بودند و به مرکز بهداشتی-درمانی علوم پزشکی اصفهان مراجعه نموده اند و بیماری فشار خون آنها توسط پزشک متخصص تائید شده بود. در این پژوهش نمونه گیری هدفمند بود. دو جلسه اول جهت مصاحبه و تعین خط پایه پژوهش و سپس مداخله شامل 8 جلسه آموزشی بود که آزمودنی ها به صورت انفرادی به مدت 60 دقیقه تحت آموزش قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه حساسیت اضطرابی (ASI- R)، پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 و پرسشنامه شخصیت میلون بود. در این پژوهش جهت آزمودن فرضیه ها ضمن بررسی توصیفی نمرات در قبل و بعد از مداخله آموزشی، میانگین مداخله، درصد افزایش نمرات، تغییر پذیری کوهن و اندازه اثر، از نمودار خطی نمرات استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین نمرات هم وابستگی، حساسیت اضطرابی و کیفیت زندگی پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد، یافته های حاصل از این پژوهش بیانگر تاثیر روش درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد در تغییر هم وابستگی، حساسیت اضطرابی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشار خون بالا با شخصیت اجتنابی بود.