بهار، پیوند دهنده سبک کلاسیک و معاصر(سبک شناسی شعر محمدتقی بهار)

اشعار ملک الشعرا آخرین تبلور شعر کلاسیک فارسی بود. شیوه بهار تمام جلال و حشمت و ظرافت ادبیات فارسی را ارائه می دهد. در شعرهای او ، وصف طبیعت، به سنت سخن وران بزرگ قدیم، اهمیت خاصی دارد. شاعر در اینجا به مثابه یک نقاش، راز زیبای طبیعت را بر پرده شعر خویش برمی گشاید.مسئله تحقیق، این است که آیا بهار در شعر و شاعری شیوه ای شاخص داشته است یا خیر بهار از چه سبکی در شعرهایش استفاده کرده است در این مقاله، مفهوم سبک و سبک شناسی در آثار قدما و سابقه سبک شناسی در ایران بررسی شده و در ادامه این که بهار در نوشتن خود چه شیوه ای را اتخاذ کرده است و همچنین نظر بهار در مورد آثار نظم و شعر تبیین شده است. هدف اصلی مقاله آن است که مشخص شود، بهار در اشعار خود از چه سبکی پیروی کرده است در این مقاله، از روش کتابخانه ای و توصیفی استفاده شده است و پس از مطالعه آثار محمدتقی بهار، تاریخ تطور شعر فارسی و گزارش هایی که دیگران در مورد بهار نوشته اند این واقعیت آشکار شده است که بهار در دوران اخیر، بزرگ ترین استاد شعر فارسی به سبک قدیم خصوصا شیوه خراسانی بود و می توان گفت پس از مرگش در این شیوه شاعری کسی که به حق جانشین او باشد،در شعر معاصر فارسی پدید نیامده است.نتیجه بیانگر آن است که بهار موفق بوده است بین سبک کلاسیک و سبک معاصر و ساده پیوندی ایجاد کند و به ساده ترین شیوه اشعار خود را بسراید.

کلیدواژه ها:

محمدتقی بهار ، سبک شناسی شعر ، قصیده ، کلاسیک ، معاصر