بهار، تقیه، رضاخان (بررسی و تطبیق عملکرد ملک الشعرای بهار در برابر رضاخان، با تاکید بر اصل تقیه )

این مقاله به بررسی زندگی ملک الشعرای بهار، با تاکید بر نقاطی که به جای قرار گرفتن در اوج در حضیض واقع شده اند می پردازد. در واقع هدف این مقاله بررسی و تطبیق عملکرد بهار با اصل عملی تقیه در مقابل استبداد و دیکتاتوری رضاخان میرپنج است، که عده ای نا آگاه با نگاهی جزئی نگر تلاش های بی نظیر این آزادمرد بزرگ را نادیده انگاشته و با بی خبری از عملکرد اسلامی او در مقابل رضاخان، او را با آنچه که شایسته ی یک منافق است، توصیف می-کنند. این هدف در این مقاله از طریق بیان تعاریف، احادیث و روایاتی که از منابع معتبر در مورد تقیه اخذ شده است مورد پیگیری قرار گرفته و با مقایسه عملکرد مرحوم بهار با این تعاریف و روایات این را ثابت می کند، که آنچه او انجام داده است (که منظور سرودن دو شعر در مدح رضاشاه و دادن تعهد به پیروی از او می باشد)، در قالب تقیه بوده و بر این اساس جز عمل به احکام الهی نبوده و اگر آن طور عمل نمی کرده بنا به روایتی از امام صادق (ع) از دین خارج می شده است. و به موجب این اصل و طبق روایتی از رسول اکرم(ص)که بیان می فرمایند: اطاعت از سلطان در صورت تقیه واجب است. ، مرحوم بهار هیچ کاری به جز امری واجب، برای حفاظت از جان و خانواده و بقای نفس انجام نداده است. و این مقاله نیز به جز همین امر چیز دیگری را بیان نکرده است، و هدف از این نوع نگاه کسب عبرت از آزادمردانی است که آزادگی را شاه راهی برای عبودیت قرار دادند.

کلیدواژه ها:

ملک الشعرای بهار ، تقیه ، آزادگی ، مشروطه خواهی ، مقاومت ، رضاخان