تجلی وطن در اشعار ملک الشعرای بهار و احمد رامی

شعر فارسی و عربی از دیرباز پا به پای هم راه سپرده اند و ما همواره به دلیل برخی شرایط شاهد تاثیر و تاثر این دو زبان بوده-ایم. یکی از موضوعات اساسی شعر فارسی در عصر مشروطه وطن است که فهم درست پیام شعر این دوره، تا حدی بستگی به شناخت جایگاه آن است. تلقی شاعران این دوره از مفهوم وطن ، با مفهوم آن در گذشتگان متفاوت است. ملک الشعرای بهار از جمله شاعران عصر مشروطه است در بسیاری از اشعار خود به وطن و سرنوشت آن اشاره دارد. او را شاعر آزادی و ستایشگری دانسته اند. و نیز از شاعران معاصر مصری احمد رامی در اشعارش بسیار از وطن خود، سخن گفته و آن را توصیف و به آن افتخار می کند در این جستار برآنیم با روش توصیفی- تحلیلی به تطبیق اشعار میهنی دو شاعر و جلوه های مشترک وطن دوستی اشعارشان پی ببریم، از جلوه های مشترک وطن دوستی در اشعار رامی و بهار ر 1- عشق به وطن 2- تلاش برای اقتدار کشور و دعوت به مبارزه برای حفاظت از وطن 3- دعوت به همبستگی و یکپارچگی برای وطن4- وصف مظاهر طبیعت وطن 5- افتخار به گذشته وطن 6- افتخار به رهبر وگرامیداشت پیشوای ملت 7- امید به روشنایی و پیروزی کشور8- رنگ و بوی غربت.

کلیدواژه ها:

بهار ، رامی ، وطن ، جلوه های مشترک