مفهوم وطن در اشعارملک الشعراء بهار

بی گمان در روزگار بیداری ملت ها ادبیات از منظر معرفت های انسانی، از چشم اندازی بلند و تاثیرگذار به جریان هستی و تلطیف روح و احساسات بشری می نگرد. این نگرش در شکوفا شدن آرزوها، رنج ها و شادی های آرمان گرایانه فضای خاصی را در قلمرو کلام، پیش روی انسان امروز می گذارد. وطن به عنوان یکی از مولفه های هویت ساز، در هر ملت مطرح می شود و علاقه و دوستی نسبت به آن در صیانت از فرهنگ و هویت یک کشور می تواند تاثیر گذار باشد. وطن دوستی،یکی از خصوصیات مردم آزاده و ضامن حفظ استقلال وتمامیت ارضی یک کشور است.وطن دوستی یکی از ویژگی های شعر وادب فارسی است به گونه ای که بیشتر شاعران در نوشته ها واشعار خود درباره علاقه به وطن یا دغدغه هایشان درباره وطن سخن گفته اند.ملک الشعراء بهار نماینده ادیبانی است که پس از مشروطیت مفهوم وطن ووطن دوستی را از قلمرو فرهنگ عمومی ایران در شعر و ادب فارسی رایج کردند. یکی از پر بسامدترین واژگان شعری بهار وطن، ایران و کشور است.او عاشق ایران و ایرانی، عاشق تاریخ و فرهنگ ایران و عاشق بزرگی و عظمت ایران بود . در هر حال عشق وطن در سینه پر زخم او بود و هر لحظه آرزو می کرد که:یارب تو نگهبان دل اهل وطن باشکامید بر ایشان بود ایران کهن را (بهار، 1381: 607)

کلیدواژه ها:

وطن ، کشور ، ایران ، ایرانی ، وطن دوستی ، شعر ، ملک الشعراء بهار