تاثیر انواع کانون توجه بر اجرای عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر انواع کانون توجه بر اجرای عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت دانش آموزان و تعامل بین نوع کانون توجه و سطح آمادگی جسمانی بود. تعداد 12 دانش آموز با سطح آمادگی جسمانی بالا و 12 دانش آموز با سطح آمادگی جسمانی پایین با دامنه سنی 17-15 سال به روش نمونه گیری هدفمند، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی ها اجزای عضلانی- اسکلتی آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت (درازو نشست، خم شدن به جلو و بارفیکس اصلاح شده) را طی سه روز و با فاصله یک هفته ای بین روزها انجام دادند. در روز اول، دستورالعمل توجهی ارائه نشد. در روزهای دوم و سوم، آزمودنی ها تمرکز بیرونی یا درونی را به طور تصادفی و همتراز شده متقابل اتخاذ کردند. تحلیل داده ها با روش های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی حداقل تفاوت معنی دار انجام شد. نتایج نشان داد که در گروه آمادگی جسمانی بالا، تمرکز بیرونی نسبت به درونی یا کنترل باعث برتری معنادار در آزمون های درازو نشست، خم شدن به جلو و بارفیکس اصلاح شده می شود. همچنین، در گروه آمادگی جسمانی پایین، تمرکز بیرونی نسبت به درونی یا کنترل به اجرای بهتر معنا دار در آزمون های خم شدن به جلو و بارفیکس اصلاح شده منجر می شود. تمرکز درونی نسبت به کنترل به برتری معنا دار در آزمون بارفیکس اصلاح شده گروه آمادگی جسمانی بالا منجر می شود. براساس نتایج، ارائه دستورالعمل تمرکز بیرونی منجر به برتری اجرا در ارزیابی اجزای عضلانی- اسکلتی آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت، صرف نظر از سطح مهارت می شود. همچنین، درحین ارزیابی باید از ارائه دستورالعمل تمرکز درونی به ویژه در افراد با سطح آمادگی جسمانی بالا اجتناب شود.

کلیدواژه ها:

آمادگی جسمانی ، سلامت ، کانون توجه درونی ، کانون توجه بیرونی ، دانش آموزان