شناسایی عوامل موثر بر خودکنترلی کارکنان در راستای ارتقا سلامت نظام اداری

تصویب قانون ارتقای سلامت نظام اداری از جمله ضروری ترین کارکردهای نظام حکومتی پایدار و در عین حال نقطه عطفی در مبارزه با فساد تلقی می گردد. این امر به ابعاد مختلف مقابله نظاممند و کمک به اصلاح نظام اداری و ارتقای کارایی دستگاه های اجرایی کمک شایانی خواهد کرد. از جمله تمهیداتی که در محتوای این قانون در نظر گرفته شده شفافیت و افزایش پاسخگویی، تقویت مشارکت و فعالیت های بخش غیردولتی، بهبود فرهنگ سازمانی و تقویت ارزش های دینی و اخلاقی، برقرای نظام شایسته سالاری، رضایت اربابرجوع و مشتری و... می باشند. در این راستا بررسی شاخص های خودکنترلی مانند ساختار ادهوکراسی، اصلاح سطح آموزش دیدگی کارکنان، شفافیت رویه ها و قوانین، افزایش انگیزه به افراد خودکنترل، تناسب بین شغل و شاغل در سطح سازمانی و وجدان کاری، انگیزه توفیق طلبی و تعالی جویی، تلفیق هدف فرد و سازمان، وجدان کاری در سطح فردی نشان می دهد ارتباط عمیق و نزدیکی بین خودکنترلی کارکنان و سلامت نظام اداری وجود دارد. در این مقاله با استفاده از گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای سعی شده کهارتباط این دو مولفه با بررسی شاخص های آنها نشان داده شود.