واکاوی حق حضانت (مادر) در فقه امامیه واهل سنت

حضانت نوعی ولایت وسلطنت بر کودک ومجنون به منظور نگهداری و تر بیت انهاست. در نوشتار حاضر حضانت کودک از دید گاه فقه امامیه واهل سنت و قانون مدنی ایران طی سه بخش شامل مباحثی چون مفهوم شناسی،فلسفه حضانت، تربیت کودک، شرایط وموانع حضانت، به روش توصیفی مورد بحث قرار گرفته است. اهم عناوین این پژوهش عبارتند از کلیات شامل مفهوم شناسی حق ولایت وحضانت در لغت واصطلاح فقهی وحقوقی، مبانی نظری حضانت مشتمل بر فلسفه حضانت، شرایط وموانع حضانت،مستحقین امر حضانتوزمان پایان ان،.حضانت به معنای ولایت بر طفل و مجنون به جهت تربیت، نگهداری وهر کاری است که به مصلحت او باشد. زیرا فلسفه و هدف اصلی ازحضانت،نگهداشت مصلحت کودک است.حضانت نسبت به مادر حق است و نسبت به پدر هم حق است وهم تکلیف.حضانت با ولایت تفاوت دارد. زیراحضانت ناظر به نگهداری کودک است، اما ولایت مربوط به نظارت بر اموال وازدواج اوست هر چند رابطه های مستقیم بین انها بر قرار است، بدین صورت که میزان توان مالی کودک وچگونگی ان در چگونگی حضانت تاثیر می گذارد.

کلیدواژه ها:

حضانت ، سرپرستی کودک ، شیردهی ، حکم یا حق بودن ، دلایل اولویت مادر