ارزیابی و روند تغییرات کاربری اراضی پیرامونی سال 2000 تا 2018 مطالعه موردی: شهر قروه

امروزه توسعه و گستردگی شهرها یکی از عوامل اصلی در تغییرات کاربری اراضی و از مباحث مهم برنامه ریزی شهری شناخته شده اند؛ گستردگی شهری نوعی الگوی توسعه فیزیکی شهری است که به شکل افزایش محدوده شهر یا گسترش افقی ظاهر می گردد. گستردگی شهری اغلب منجر به تغییرات کاربری زمین می شود، حال ممکن است که این تغییر در زمین های زراعی و باغات صورت پذیرد و یا مراتع و جنگلها و دامنه های کم و بیش شیب دار کوه ها و تپه ها را در برگیرد. روند تحولات شهری شهر قروه، اراضی حاشیه شهر را تحت تاثیر قرار داده است و موجب تغییر اراضی کشاورزی به ساخت و ساز شهری شده است. هدف این پژوهش ارزیابی و روند تغییرات کاربری اراضی پیرامونی سال 2000 تا 2018 در شهر قروه می باشد. از این رو پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و مبنای روش آن توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات اسنادی و میدانی بدست آمده است. نتایج حاکی از آن است که این شهر طی بررسی دورههای مذکور از اراضی کشاورزی 272 هکتار آن به اراضی شهری و 309 هکتار به اراضی دیم تبدیل شده است که نشان دهنده ی از بین رفتن اراضی مرغوب کشاورزی و تبدیل آن با سایر اراضی دیگر است.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، توسعه فیزیکی ، شهر قروه ، اراضی کشاورزی.