ارزیابی کیفی کاربری اراضی روستا شهری با استفاده از ماتریس سازگاری نمونه موردی: قصرقمشه شیراز

برنامه ریزی کاربری اراضی شاکله اصلی برنامه ریزی سکونتگاهی بشری محسوب می شود و اهمیت آن زمانی دوچندان می شود که محور اصلی توسه شهرهای کوچک و متوسط برای ایفای نقش هر چه بهتر در مواجه با شهرهای بزرگ قرار می گیرد.هدف این نوشتار ارزیابی کاربری اراضی در شهرک ها و روستا-شهر با تاکید بر معیارهای کیفی در روستا-شهر قصر قمشه می باشد.روش تحلیل: روش بکارگیری تحلیل-توصیفی با هدف کاربردی است. ابزار گردآوری اطلاعات اسنادی-کتابخانه ای و میدانی جمع آوری دادها (یافته ها): جدول شماره 7خروجی پرسشنامه ترکیبی می باشد. در ماتریس سازگاری میزان سازگاری کاربری معابر، در بالا ترین حد (نسبتا سازگار).و کاربری های اداری، صنعتی کارگاهی، تاسیسات و تجهیزات در پایین ترین حد (کاملا ناسازگار) انتخاب گردیده اند. در ماتریس مطلوبیت کاربری های مسکونی،تجاری، آموزشی،فضای سبز،حمل و نقل و انبار، معابر در بالاترین حد (نسبتامطلوب).و کاربری های اداری،جهانگردی،صنعتی کارگاهی،تاسیسات و تجهیزات،در پایین ترین حد (کاملا نامطلوب) انتخاب گردیده اند. در ماتریس ظرفیت کاربری های مسکونی،معابر، در بالا ترین حد (نسبتا مناسب).وکاربری های آموزشی، اداری، فرهنگی مذهبی،فضای سبز،جهانگردی، در پایین ترین حد (نسبتا نامناسب) انتخاب گردیده اند. در ماتریس وابستگی کاربری مسکونی، در بالا ترین حد (کاملا وابسته).و کاربری های صنعتی کارگاهی، تاسیسات و تجهیزات در پایین ترین حد (کاملا ناوابسته) انتخاب گردیده اند.بحث ونتیجه گیری: نتیجه تحلیل کاربری ها در روستا شهر قصر قمشه نشان می دهد که گسترش کالبدی شهر در دهه های اخیر و افزایش جمعیت آن باعث ایجاد عدم تعادل در پراکنش کاربری ها گردیده اما بسیار نامحسوس در حال ازدیاد است اگر چه در حال حاضر به وخامت اوضاع منجر نگردیده اما روندی صعودی به خود گرفته است

کلیدواژه ها:

ارزیابی کیفی کاربری اراضی ، روستا- شهر ، ماتریس سازگاری ، شهر شیراز.