جایگاه خانواده در تحقیقات سواد رسانه ای در ایران: بررسی سیستماتیک

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 951

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MILCONF02_045

تاریخ نمایه سازی: 20 خرداد 1398

چکیده مقاله:

نقش خانواده در شکل گیری سواد رسانه ای و اطلاعاتی نسل جدید حائز اهمیت فراوان است. خانواده به عنوان نهاد بنیادین اجتماعی همچنین سهم بسزایی در نوع برخورد افراد با فضای مجازی در عصر اطلاعات و جامعه شبکه ای دارد. این مطالعه با هدف بررسی جایگاه خانواده در تحقیقات سواد رسانه ای در ایران، به بررسی سیستماتیک مطالعات پیشین در کشور پرداخته است. بیان سئوال تحقیق، جستجوی متون، ارزیابی مطالعات، ترکیب نتایج و کاربرد یافته ها مراحل انجام پژوهش حاضر هستند. به منظور یافتن مقالات و آثار علمی پیشین مرتبط با این حوزه پنج کلمه کلیدی شامل سواد رسانه ای ، سواد اطلاعاتی ، خانواده ، والدین و ایران در شش سایت نمایه کننده اسناد علمی و همچنین موتور جستجوی گوگل اسکالر مورد جستجو قرار گرفت. پس از یافتن مقالات مرتبط تنها مواردی که کلمات کلیدی جستجو شده در عنوان مقاله، چکیده و کلید واژگان وجود داشت، بررسی شد تا تناسب آنها با هدف پژوهش حاضر بررسی شود. پس از بررسی یکصد و پنج مقاله، 19 مقاله مورد بررسی دقیق قرار گرفتند که در نهایت 9 مقاله برای ورود به تجزیه و تحلیل نهایی حائز شرایط بودند. نتایج نشان می دهد که عمده مطالعات با بهره گیری از روش های مطالعه اسنادی و همچنین توصیفی مقطعی با ابزار پرسشنامه در پی پاسخگویی به اهداف خود بوده اند. روابط بین سطح تحصیلات و شرایط اقتصادی خانواده ها و سواد رسانه ای از جمله اهدافی بوده اند که مطالعات خواستار تعیین ماهیت آنها بوده اند. از اینرو به نظر می رسد توجه به مولفه های دیگر در خصوص نقش خانواده در سواد رسانه ای می تواند ظرفیت های خانواده به عنوان یک نهاد اجتماعی تاثیرگذار را روشن تر سازد. از آنجایی که لازمه آموزش و یادگیری، پژوهش و تحقیق است، و با توجه به تاکید مطالعات پیشین بر برگزاری کارگاهها و تهیه مفاد آموزشی و یادگیری سواد رسانه ای، بکارگیری تمهیدات مختلف از جمله استفاده از افراد متخصص در حوزه ارتباطات و رسانه ها و همچنین مسئولان مرتبط در حوزه آموزش و پرورش تاکید می شود.

نویسندگان

داود مهرابی

استادیار، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و ارتباطات، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی