ارزیابی پتانسیل روانگرایی ساختگاه سد باراندوز ارومیه براساس آزمون مقاومت نفوذ مخروط (CPT)

یکی از پدیده هایی ژئوتکنیک لرزه ای، وقوع روانگرایی در لایه هایی خاکی است . این پدیده در رسوبات ماسه ای اشباع سیلت دار غیر متراکم صورت می گیرد که در آن خاک اشباع در اثر تنش شدیدی که به آن وارد می شود مقاومت و سختی خود را به طور کامل از دست می دهد و مانند یک مایع رفتار می کند. این تنش وارده می تواند در اثر تکان های ناشی از زمین لرزه یا دگرگونی های ناگهانی در شرایط تنش خاک باشد. در این حالت مقاومت برشی خاک برابر صفر می شود و توانایی باربری خود را از دست می دهد. مقاومت روانگرایی خاکها را میتوان به روش های آزمایشگاهی وصحرایی تعیین نمود. هدف اصلی دراین تحقیق، مقایسه میزان پتانسیل روانگرایی براساس روش آزمون مقاومت نفوذ مخروط (CPT) و  آزمون مقاومت نفوذ استاندارد (SPT) در محدوده سد باراندوز ارومیه می باشد. در ادامه شاخص پتانسیل روانگرایی لایه های خاکی برای هر دو روش جهت تعیین میزان خطر روانگرایی ارزیابی شده است. در تحقیق حاضر، 13 حلقه گمانه و 118 لایه خاکی، باتوجه به نوع وجنس خاک وسطح آب زیر زمینی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از تحقیق حاضرنشان می دهد که محدوده مورد مطالعه دارای روانگرایی بالایی بوده  و بیشترین خاکهای روانگرا شده مربوط به خاکهای شنی وماسه ای سیلت دار میباشد و همچنین روش آزمون  مقاومت نفوذ مخروط (CPT)، دارای شاخص پتانسیل روانگرایی بیشتری نسبت به روش آزمون مقاومت نفوذ استاندارد(SPT ) برخوردار است.

کلیدواژه ها:

روانگرایی ، سد باراندوز ، ارومیه ، مقاومت نفوذ مخروط (CPT) ، مقاومت نفوذ استاندارد(SPT)