معناشناسی رحمت رحیمیه در قرآن

معناشناسی واژه های قرآن از روش های نوین جستار در قرآن است. این رویکرد سعی دارد از راه تحلیل کلمات کلیدی قرآن، اندیشه های قرآن را درباره موضوع مورد نظر استخراج کند. موضوع جستار حاضر رحت الهی است، که همواره بر همه هستی روان است؛ رحمت الهی دارای دو تجلی است: رحمت رحمانی و رحمت رحیمی.با رحمت رحمانی خلقت شکل گرفت و با رحمت رحیمیه هستی به نهایت رشد خود رسید؛ و سعادت انسان که آراستگی به اسماء و صفات الهی است با کمک رحمت رحیمیه امکان پذیر است. هدف این جستار،  بررسی رحمت رحیمیه با رویکرد معناشناسانه است. تا چگونگی مجاورت و هم نشینی کلمات کلیدی در بافت و سیاق آیه برای آشکارسازی  معارف نهفته در باطن آیات  و به هم پیوستگی معارف قرآن و اندیشه نظام مند آن را نشان دهد. این کار پاسخی برای خاورشناسانی است که محتوای قرآن را مطالبی با سبکی پریشان و گسیخته و بیگانه از یکدیگر می دانند، مثلا  هم نشینی واژه های توحید، تعقل، اندیشیدن، ایمان، تقوی و محبت با رحمت الهی در آیات 163-165 سوره بقره نشان می دهد که انسان با تامل مداوم در آیات خداوند  در طبیعت، درب رحمت رحیمیه را به روی خود بار می کند، به خدا ایمان می آورد وبه تدریج به مقام توحید می رسد تا در خلوص  و محبت به خداوند تواناتر شود و کسانی که به آیات الهی در هستی توجهی ندارند، توحید را کنار زده و نتیجه  شرکشان  عذاب الهی و محروم از رحمت رحیمیه پروردگار است.  

کلیدواژه ها:

کلید واژه ها: قرآن ، میدان معناشناسی ، رحمت رحمانی ، رحمت رحیمیه ، کمال ، هدایت ، فضل ، یاس