بررسی تاثیر میزان آرماتورهای خمشی تیرهای رابط بر رفتار دیوارهای برشی مزدوج

دیوارهای برشی مزدوج سازه هایی هستند که به علت وجود سوراخ های قسمت میانی در تحمل برش قائم در قسمت مرکزی خود ضعیف گردیده اند که با ایجاد مکانیزم مناسب شکل پذیر در تیرهای رابط و جذب انرژی مخرب زلزله می توان از صدمه خوردن اعضای درجه یک سازه جلوگیری نمود. این تحقیق به دنبال بررسی اثر میزان آرماتورهای خمشی تیرهای رابط در رفتار سازه های دیوار برشی مزدوج می باشد که با مدل کردن سازه های نمونه و تغییر میزان آرماتورهای خمشی در تیرهای رابط در ترازهای مختلف آن ها تاثیر آن روی ضریب بار و تغییر شکل ها را بررسی می نماید. مدلسازی و آنالیز به روش شبیه سازی قاب انجام گرفته که نشان می دهد هرچه ظرفیت خمشی تیری که بالاترین تراز ساختمان قرار دارد بیشتر شده، تغییر شکل افقی سازه در حالت نهایی کمتر خواهد بود. رابطه ضریب بار در حالت نهایی λc با فولادهای خمشی تیرهای رابط رابطه ای خطی است. با تقویت تیری که اولین مفصل پلاستیک در انتهای آن تشکیل می گردد، بیشترین افزایش را در ضریب بار الاستیک به دست خواهیم آورد که مقارن افزایش مقاومت شکل پذیری الاستیک سازه می باشد.

کلیدواژه ها:

دیوار برشی ، دیوار برشی مزدوج ، تیرهای رابط ، آرماتورهای خمشی ، مفصل پلاستیک