پراکنش ایستگاه های اتوبوس و تعیین حریم آنها(نمونه موردی منطقه 10 شهر مشهد)

حمل ونقل نقش اصلی را در توسعه شهری ایفا می کند. سیستم های حمل ونقل، قابلیت حرکت را برای افراد و کالاها فراهم می آورند. حمل ونقل درون شهری به دوبخش هم برای افزایش سهم حمل و نقل همگانی از سفرهای درون شهری، لازم است تا اقداماتی جهت بهبود و توسعه سیستم های همگانی در دو زمینه کمی و کیفی انجام گیرد. از این جمله در زمینه کمی به گسترش زیرساخت های سیستم اتوبوس رانی، پوشش حداکثری آن بر گستره تقاضا، امکانات سیستم اتوبوس رانی و ناوگان می توان اشاره نمود. یکی از مهمترین نکات درخصوص ایستگاه های اتوبوس مکان یابی مناسب آنهاست. ایستگاه های سیستم اتوبوس رانی یکی از اجزای مهم این سیستم بشمار می آید و لازم است ایستگاه ها در محل هایی تعبیه شوند که باعث افزایش پوشش این سیستم در مناطق مختلف شهر شوند. در کنار این مساله، احداث بی رویه ایستگاه های اتوبوس موجب بالارفتن دفعات توقف وسیله و در نتیجه باعث افزایش زمان سفر و کاهش سرعت این سیستم در معابر شهری می گردد. فاصله بین ایستگاه ها را می توان با برقراری تعامل بین کوتاه ترین دسترسی (بمنظور حداکثر نمودن پوشش سیستم) و بیشترین سرعت عملیاتی (به منظور حداقل نمودن زمان سفرکاربران) به دست آورد. هر چه تعداد ایستگاه ها بیشتر باشد امکان دسترسی کاربران به سیستم بیشتر و پوشش سیستم افزایش می یابد. هدف این پژوهش تحلیل مکانی و تعیین حریم ایستگاه های اتوبوس منطقه 10شهرداری مشهد و تطبیق با حریم تعیین شده در چک لیست جانمایی ایستگاه های اتوبوس سازمان اتوبوس رانی شهر مشهد می باشد. اطلاعات و جانمایی ها و تعیین حریم طبق ضوابط اتوبوس رانی از طریق محیط گوگل ارث و سپس GIS صورت گرفته است سپس این وضعیت نشان دهنده مکان یابی مطلوب یا نامطلوب ایستگاه ها در منطقه 10 شهرمشهد می باشد.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل ، ضوابط ایستگاه های اتوبوس ، منطقه 10شهرمشهد