بررسی و مطالعه عددی اثر تعداد نقاط و نرخ تزریق بر هایپرترمیا مغناطیسی در محورهای مختصات عمومی

سرطان یکی از شایع ترین و خطرناک ترین بیماری های دهه های اخیر میباشد و تاکنون روش های گوناگونی برای مقابله با این بیماری مورد مطالعه قرار گرفته است. گرماافزایی(هایپرترمیا) یکی از جدیدترین روش های درمان بیماری سرطان می باشد که در آن با افزایش دمای بافت تومور به مقدار ایده آل فرایند از بین رفتن آن آغاز میشود. یکی از روش های افزایش دمای بافت، تزریق نانوذرات مغناطیسی مانند مگنتیت به آن و قرار دادن در میدان مغناطیسی می باشد. به منظور شبیه سازی این فرآیند بافت سرطانی به صورت دو بعدی با شرایط مرزی گرادیان صفر فرض و دو معادله غلظت و معادله پنس برای توزیع دما حل شده است. در اغلب پروهش های پیشین هندسه های مورد بررسی به صورت منتظم فرض شده است در صورتی که در این پژوهش کدی دو بعدی توسعه داده شده که قادر است با استفاده از روش حجم کنترل و به کار گرفتن روش مختصات عمومی بسیاری از بافت های سرطانی با هندسه های مختلف را شبیه سازی کند. همچنین با بررسی پارامترهای تزریق از جمله تعداد نقاط تزریق، حجم و نرخ تزریق نانوذرات مقادیر مناسب برای به دست آوردن توزیع دمای یکنواخت C˚43 به منظور رسیدن به هایپرترمیا ایده آل تعیین می شود. در این پژوهش نشان داده می شود با افزایش تعداد نقاط تزریق به 4 و 5 نقطه در هندسه های مورد بررسی و افزایش نرخ تزریق، توزیع غلظت در بافت به صورت مناسبی انجام می پذیرد.

کلیدواژه ها:

سرطان ، هایپرترمیا ، نانوذرات مغناطیسی ، مختصات عمومی