بررسی آزمایشگاهی تعداد دفعات جوشکاری تعمیری در محل اتصال بر روی استحکام کششی قطعه فولادی

فولاد کاربرد وسیعی در صنعت ساختمان دارد و یکی از اتصالات متعارف فولاد، اتصال جوشی است. کیفیت جوش باید با شرایط مندرج در استاندارد مورد استفاده و با قرارداد منطبق باشد. در صورتی که این موارد احراز نگردد باید اقدامات اصلاحی بر اساس استاندارد انجام گیرد. پس از اجرای اقدامات اصلاحی قطعه باید مجددا تحت بازرسی، آزمون و کنترل کیفی قرار بگیرد و با شرایط مورد نیاز مطابقت داده شود و شرایط و علل ایجاد عیب باید بدرستی بررسی و رفع گردد. رفع عیوب جوش­های غیر­قابل قبول بعنوان تعمیرات جوش نامیده می­شود. در این تحقیق تاثیر تکرار عملیات جوشکاری تعمیری بر خواص کششی قطعه در ناحیه اتصال مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور چهار نمونه (نمونه بدون تعمیر، یکبار تعمیر، دو بار تعمیر و سه بار تعمیر) با ضخامتهای 10 میلیمتر و 20 میلیمتر، بصورت شیاری یکطرفه (­­ vشکل) جوشکاری شدند و ارزیابی مقاومت در برابر کشش انجام شد. نتایج بدست آمده نشان می­دهد که برای نمونه­های به ضخامت 10 و 20 میلیمتر، مقدار میانگین تنش­های تسلیم و تنش­های نهایی در حالت  سه بار تعمیر نسبت به حالت بدون تعمیر افزایش می­یابند. همچنین گسیختگی حاصل از کشش نمونه­ها اغلب در خارج از منطقه متاثر از حرارت رخ می­دهد و استحکام کششی فولاد نرمه(37St) با انجام سه بار تکرار تعمیر در نواحی جوشکاری شده، قابل پذیرش می باشد.

کلیدواژه ها:

فلز پایه ، فلز جوش ، ناحیه متاثر از حرارت ، جوشکاری تعمیری ، استحکام کششی