رشد پس از آسیب و تحصیل، تجربه دانش آموزان دوره متوسطه

تحصیل عمدهترین بخش زندگی هر نوجوانی به حساب می آید و مواجهه با تجربهای آسیبزا در این دوران میتواند آن را بهشدت تحت تاثیرقرار دهد. البته آسیب لزوما منجر به پیامدهای منفی نمیگردد، بلکه گاه تغییرات مثبتی نیز به همراه دارد. لذا، هدف مطالعه حاضر کشف تجربه زیسته دانش آموزان از عوامل تحصیلی موثر در رشد پس از آسیب آنها است. این پژوهش از نظر رویکرد، کیفی و با روش پدیدارشناسی توصیفی انجام شد. جامعه شامل همه دانش آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان با تجربه از دست دادن ناگهانی یک عزیز بود. سرانجام 15 دانش آموز دختر و پسر که پدر خود را به طور ناگهانی از دست داده بودند از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها در طول مصاحبه های نیمه ساختاریافته و عمیق جمع آوری و برای تحلیل آنها از نرم افزار MAXQDA استفاده شد. از تحلیل مجموع داده ها، چهار مضمون اصلی به دست آمد که عبارت اند از: شبکه حمایتی مدرسه، نقش معلم، دلبستگی به مدرسه و بهزیستی تحصیلی. با توجه به یافته ها میتوان چنین استنباط کرد که مدارس می-توانند با فراهم نمودن بستر مناسب عنصر مهمی برای رسیدن دانش آموزان به رشد پس از آسیب باشند.

کلیدواژه ها:

رشد پس از آسیب ، از دست دادن ناگهانی ، تجربه زیسته ، دانش آموزان دبیرستانی