شادکامی و ارتقاء سلامت روانی در مدارس

توجه به نیازهای سلامت روانی نوجوانان مخصوصا دختران، از اهمیت خاصی برخوردار است و یکی از مهمترین عواملی که منجر به ارتقای سلامت روانی میشود، شادکامی است. هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه بین شادکامی و سلامت روانی بود. روش این پژوهش همبستگی بود. 200 دانش آموز دختر مقطع متوسطه از بین مدارس منطقه شرق شهر تهران به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه های استاندارد سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، (1979 و شادکامی آکسفورد (کراسلند، (1989 استفاده شد. جهت تجزیهوتحلیل داده ها از آنالیز واریانس، استفاده شد. یافته ها نشان دادند بین وضعیت نامناسب سلامت روانی و شادکامی همبستگی منفی و معنادار وجود داشت (r = -0/678) همچنین بین شادکامی و حیطه های آن با اضطراب، افسردگی، نشانه های جسمانی و کارکرد اجتماعی رابطه معکوس و معنادار وجود داشت و نیز بین شادکامی و وضعیت سلامت روانی با وضعیت اقتصادی ارتباط معناداری وجود داشت. با توجه به اینکه شادکامی و حیطه های آن با سلامت روانی ارتباط دارند لذا برنامه ریزی در جهت افزایش شادکامی در دانش آموزان را میتوان به عنوان یکی از راهکارهای بهبود سلامت روانی در این گروه مهم جامعه در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، سلامت روانی ، دانش آموزان ، دختران