رابطه سبک های یادگیری با انگیزه پیشرفت تحصیلی

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش چهار سبک یادگیری (تجربه عینی، مشاهده تاملی، مفهومسازی انتزاعی، آزمایشگری فعال) در انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. طرح پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر زابل بود. از این جامعه نمونه 215 نفری به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های سبکهای یادگیری کلب (1985)، انگیزش تحصیلی والرند (1993)، پاسخ دادند. یافته های پژوهش نشان دادند بین متغیرهای پژوهش سبک یادگیری (تجربه عینی، مشاهده تاملی، مفهوم سازی انتزاعی، آزمایشگری فعال) با انگیزش پیشرفت ارتباط معناداری وجود دارد. متغیرهای سبکهای یادگیری به طور خالص تنها 12 درصد از تغییرات انگیزش دانش آموزان را در معادله تبیین میکنند. با توجه به نتایج، در نظر گرفتن سبکهای یادگیری در آموزش میتواند به افزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی کمک کند.

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی ، سبک های یادگیری ، تجربه عینی ، مشاهده تاملی ، مفهوم سازی انتزاعی ، آزمایشگری فعال