تاثیر آموزش خودمهارگری بر مهارتهای اجتماعی دانش آموزان پرخاشگر

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش خود مهارگری بر مهارتهای اجتماعی دانش آموزان پرخاشگر بود. روش پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پرخاشگر پایه های سوم تا ششم دبستان های شهرستان دامغان بود. با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 30 نفر از دانش آموز انی بودند که در مقیاس پرخاشگری آیزنگ و گلین ویلسو ( (1975 نمرات بالاتر از نقطه برش 45 کسب کرده بودند و به عنوان پرخاشگر شناخته شدند و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه 40 دقیقه ای تحت آموزش خودمهارگری قرار گرفتند، درحالیکه گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین نمره در گروه آزمایش بیش از گروه گواه بود. اندازه اثر آزمون نیز نشان داد که 49 درصد تغییرات واریانس مهارتهای اجتماعی ناشی از تاثیر مداخله بوده است. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش خودمهارگری در افزایش مهارتهای اجتماعی دانش آموزان پرخاشگر تاثیر مثبت دارد.دانش آموز انی که دارای خودآگاهی بالایی هستند به ادراک واقع بینانه تری در زندگی دست می یابند که این توانایی در افزایش مهارتهای اجتماعی به آنها کمک میکند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، آموزش خودمهارگری ، مهارتهای اجتماعی