الگوی ساختاری سازگاری تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی ادراک شده: نقش واسطه ای راهبردهای خودنظم جویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی سازگاری تحصیلی بر اساس ویژگیهای شخصیتی و حمایت اجتماعی ادراکشده با نقش واسطهای راهبردهای خودنظم جویی انجام شد. تعداد 300 دانش آموز پسر دوره متوسطه دوم شهر تهران با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه های سازگاری دانش آموزان سینها و سینگ (1993)، ویژگیهای شخصیتی آیزنگ (1963)، حمایت اجتماعی زیمت (1988) و راهبردهای انگیزشی خودنظم جویی پینتریچ و دیگروت (1990) پاسخ دادند. اطلاعات با بهره گیری از روش معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد روان آزردگی به صورت غیرمستقیم و از طریق راهبردهای خودنظم جویی بر سازگاری تحصیلی تاثیر معنادار دارد، بدینصورت که روان آزردگی بیشتر موجب ناسازگاری بیشتر میشود. برون گردی به صورت غیرمستقیم و از طریق راهبردهای خودنظم جویی بر سازگاری تحصیلی تاثیر منفی معنادار دارد، به عبارت دیگر هر چه میزان برون گردی افزایش یابد ناسازگاری نیز کاهش پیدا میکند. پرخاشگری بهصورت غیرمستقیم و از طریق راهبردهای خودنظم جویی بر سازگاری تحصیلی تاثیر مثبت معنادار دارد، یعنی هر چه میزان پرخاشگری افزایش یابد ناسازگاری نیز بیشتر میشود. روان آزردگی بهصورت مستقیم بر سازگاری تحصیلی تاثیر مثبت معنادار داشت. به بیان دیگر، هر چه میزان روان آزردگی افزایش یابد ناسازگاری هم بیشتر میشود. در مورد برونگرایی به صورت مستقیم بر سازگاری تحصیلی تاثیر منفی معنادار به دست آمد. بهعبارتدیگر هر چه میزان برونگرایی افزایش یابد ناسازگاری نیز کمتر میشود. پرخاشگری به صورت مستقیم بر سازگاری تحصیلی تاثیر مثبت معنادار داشت، بهعبارتدیگر، هر چه میزان پرخاش گری افزایش یابد ناسازگاری هم بیشتر میشود. حمایت اجتماعی نیز به صورت مستقیم بر سازگاری تحصیلی تاثیر منفی و معنادار داشت. به بیان دیگر، میتوان مطرح کرد هر چه میزان حمایت اجتماعی افزایش یابد ناسازگاری نیز کمتر میشود.

کلیدواژه ها:

سازگاری تحصیلی ، ویژگی های شخصیتی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، راهبردهای خودنظم جویی