اثربخشی آموزش راهبردهای شناختی هیجان بر مطلوبیت اجتماعی و شادزیستی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای تنظیم هیجان بر مطلوبیت اجتماعی، خودکارآمدپنداری و شادزیستی در دانش آموزان انجام شد. طرح پژوهش به صورت شبه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون به همراه گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان شاهرود بود. برای انتخاب نمونه از روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد. 30 نفر از دانش آموزان دارای مطلوبیت اجتماعی، خودکارآمدپنداری و شادزیستی پایین تر از میانگین، انتخاب شدند و پرسشنامه مطلوبیت اجتماعی کراون و مارلو (1960)، پرسشنامه شادزیستی آکسفورد هیلز و آرگایل (1998) و مقیاس خودکارآمدپنداری عمومی شرر و مادوکسی (1982) را تکمیل کردند. سپس نمونه انتخابی به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری (گروه آزمایش و گواه) به روش تصادفی گمارش شدند. گروه آزمایشی دریافت کننده آموزش راهبردهای تنظیم هیجان در 8 جلسه (هر جلسه 45 دقیقه) بود. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر مطلوبیت اجتماعی، خودکارآمدپنداری و شادزیستی دانش آموزان تاثیر دارد. بنابراین به کارگیری راهبردهای شناختی هیجانی میتواند به افزایش مطلوبیت اجتماعی و شادزیستی که نقش مهمی در نظام روانی دانش آموزان دارد، بیانجامد.

کلیدواژه ها:

راهبردهای تنظیم هیجان ، مطلوبیت اجتماعی ، خودکارآمدپنداری ، شادزیستی