رابطه تنیدگی والدینی و سبک های والدگری با خودمهارگری نوجوانان

هدف پژوهش حاضر پیشبینی نقش تنیدگی والدینی و سبکهای والدگری در خودمهارگری نوجوانان بود. بدین منظور با یک طرح همبستگی، 343 دانش آموز 173) دختر و 170 پسر)دوره اول دبیرستان انتخاب و به مقیاس خودمهارگری (تانجی، بامیستر و بون، (2004 پاسخ دادند. والدین آنها نیز پرسشنامه های شاخص تنیدگی والدین نوجوانان (شراز، عابدین و کونالد، (1998 و سبکهای والدگری (بامریند، (1972 را تکمیل کردند. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که سبکهای سهل گیر و مستبد و تنیدگی والدینی، خودمهارگری نوجوانان راکاهش میدهد. مقایسه نتایج دو جنس بیانگر رابطه منفی سبکهای سهل گیر و مستبد وتنیدگی والدینی در خودمهارگری پسران بود. افزون بر این، نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که تنیدگی والدینی 19 درصد و با سبک مستبد، رویهم 22 درصد از واریانس خودمهارگری پسران را تبیین میکنند. یافته های این پژوهش نشان دادند که تنیدگی والدینی و سبکهای والدگری نقش مهمی در خودمهارگری نوجوانان به عهده دارند.

کلیدواژه ها:

تنیدگی والدینی ، سبکهای والدگری ، خودمهارگری ، نوجوانان