رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و خودنظم دهی هیجانی با رضایت از زندگی

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و خودنظم دهی هیجانی با رضایت از زندگی دانش آموزان بود. روش این پژوهش، همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش،را کلیه دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر تهران تشکیل میدادند. از این جامعه 200 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های الگوهای ارتباطی خانواده ریچی و فیترپاتریک، خودنظم دهی هیجانی مارس (2009) و رضایت از زندگی هوبنر و همکاران (1994) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها روش آماری همبستگی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین الگوهای ارتباطی خانواده و خودنظم جویی هیجانی با رضایت از زندگی دانش آموزان رابطه وجود دارد. بر اساس یافته ها میتوان گفت که الگوهای ارتباطی خانواده و خودنظم جویی هیجانی در رضایت از زندگی دانش آموزان موثر هستند.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، خودنظم دهی هیجانی ، رضایت از زندگی