مکر و نیرنگ در عاشقانه های حماسه های ملی ایران

    حماسه­های ملی ایران سرشار از عاشقانه­های کوتاه و بلند است و عشق بدنه­ی اصلی این حماسه­ها را تشکیل می­دهد. عشق­های حماسی با عاشقانه­های محض چون لیلی و مجنون و خسرو وشیرین و ... تفاوت­های اساسی دارند. یکی از موضوعات برجسته و متفاوت در عاشقانه­های حماسی مکر و نیرنگ است که به تناسب موضوع به وفور یافت می­شوند. مکرها به انواع مختلف در این عاشقانه­ها نمود پیدا می­کنند و در اغلب موارد نیز بار معنایی منفی ندارند. نیرنگ­ها اغلب بوسیله­ی پریان و زنان و در مواردی نیز از طرف مردان صورت می­گیرند. این مقاله با روش توصیف و تحلیل محتوا و روش کتابخانه­ای به بررسی مکر و نیرنگ در عاشقانه­های حماسه­های ملی ایران می­پردازد. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که مضامین بسیاری در قسمت مکر و نیرنگ در عاشقانه­ها همانند بیهشانه خوراندن، فریبکاری واسطه­ها، پنهان کردن نام و ... به صورت بینامتنی به کار رفته­اند. همچنین بسامد نیرنگ­ها در عاشقانه­ها نسبت به سایر قسمت­های حماسه­ها بیشتر بوده، و نسبت مکاری زنان نیز نسبت به مردان بیشتر است. 

کلیدواژه ها:

شعر فارسی ، حماسه ، عشق ، مکر و نیرنگ