قابلیت تزریق توده سنگ درزه دار (مطالعه موردی طرح تلمبه ذخیره ای رودبار لرستان)

امروزه تزریق به طور گسترده برای کاهش جریان آب از درون توده سنگ استفاده می شود و روش های مختلف تزریق توسعه یافته اند. روش تزریق نفوذی با دوغاب سیمان، به طور گسترده برای آب بندی شکستگی های سنگ به منظور کاهش نفوذپذیری توده سنگ به کار می رود. در سنگ های سخت، تخلخل اولیه نقش چندانی در فرآیند انتقال سیال ندارد و جریان سیال از طریق شکستگی ها منتقل می گردد. در این تحقیق در گام نخست، مطالعات صحرایی از ساختگاه سد رودبار لرستان شامل برداشت ویژگی های ناپیوستگی ها (جهت داری، باز شدگی، تداوم و...) انجام شده و سپس داده های برداشت شده توسط نرم افزار DIPS و EASY-FIT مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته و توابع توزیع آماری حاکم بر خصوصیات ناپیوستگی ها برداشت شده، بدست آمده است. در گام دوم، شبکه شکستگی مجزای DFN بر اساس داده های مذکور به صورت سه بعدی در نرم افزار المان مجزای DEC 3 ساخته شده است. در گام سوم، تزریق در منطقه مورد مطالعه مدلسازی شده است. نتایج حاکی از امکان پذیری عملیات تزریق در منطقه با بازدهی مناسب است. همچنین میزان شعاع تزریق 1/295 متر برآورد شده است.

کلیدواژه ها:

تزریق ، مدل سازی عددی ، شبکه درزه های مجزا DFN ، DEC3 ، سد رودبار لرستان