مدل انتشار بیماری (مالاریا)، در محیط براساس نظریه پخش هاگراستراند

بیش از نیمی از جمعیت جهان در تقریبا 100 کشور از سراسر دنیا در معرض ابتلاء به بیماری مالاریا قرار دارند. این بیماری طی سالهای 1300 تا 1330 از مسائل بهداشتی مهم تلقی گردیده است. هدف این مطالعه بررسی نحوه انتشار بیماری مالاریا براساس تئوری پخش هاگراستراند دریک دوره ی 65 ساله از سال 1320 تا 1385 در کشور ایران است. پخش فضایی اصولا چگونگی گسترش یک پدیده از کانون یا کانون های اصلی آن را در بین مردمی که آماده ی پذیرش آن پدیده می باشند توضیح می دهد، البته فرایند پخش ممکن است بلافاصله بعد از ظهور پدیده صورت گیرد و یا در جریان قرن ها عملی گردد، در مقیاس جهانی، پخش تمدن ها، تغییر کیفیت سکونتگاه های انسانی، پخش تکنولوژی، کیفیت تغذیه، جریان شهرنشینی ...... از مواردی است که در طول قرنها وهزاره ها صورت گرفته است. اما در مقیاس ناحیه ای، شیوع امراض، گسترش گتوهای فقر، گتوهای قومی و ..... نمونه ی دیگری ازپخش فضایی پدیده ها می باشند. علیرغم محک نخوردن تئوری پخش در ایران و بخصوص در مورد امراض، اینک در مورد بیماری مالاریا و چگونگی گسترش و پخش فضایی آن، نتایج حاصله ، حاکی از آن است که تطابق نسبی با بسیاری از کارکردهای مورد نظر در تئوری انتشار فضایی، را داشته است و تعداد موارد بیماری علی رغم نوساناتی که در طی سال های مختلف داشته روبه کاهش نهاده است و هرم و مدل پخش آن سیر نزولی داشته است و مدل ریاضی که برای این نحوه انتشار طراحی شده است بر طبق دو جمله ای ها طراحی شده است.

کلیدواژه ها:

پخش فضایی ، بیماری مالاریا ، مدل انتشار ، هاگراستراند