بررسی تاثیر نانوذرات زئولیت بر میزان جذب مخلوط های آب و اتانول در غشاء ماتریس آمیخته پلی وینیل الکل

مصرف انرژی کمتر، انجام عملیات جداسازی در شرایط آسان، مسائل زیست محیطی کمتر و دیگر مزایا باعث شده است که استفاده از غشاها در فرآیندهای جداسازی روز به روز بیشتر مورد توجه واقع شود. تراوش تبخیری به عنوان یکی از فرآیند های غشایی با استفاده از یک غشا غیرمتخلخل، برای تخلیص مخلوط های مایع استفاده می شود. فرآیند جذب به عنوان یکی از مراحل انتقال جرم در فرآیند تراوش تبخیری شناخته می شود. در این مطالعه، تاثیر نانو ذرات زئولیت بر میزان جذب توسط غشای ماتریس آمیخته پلی وینیل الکل (PVA) برای محلول آب و اتانول بررسی شد. برای این منظور از نانو ذرات زئولیت NaX در لایه انتخابگر غشا استفاده شد. نتایج نشان داد میزان جذب آب خالص با افزایش میزان زئولیت در غشا PVA از 0 تا 2 درصد از 0/5228 تا 0/6155 افزایش می یابد و افزایش بیشتر میزان زئولیت منجر به کاهش میزان جذب آب خالص به مقدار 0/5462 می شود. در حالی که برای مخلوط های آب و الکل، روند میزان جذب عکس روند مشاهده شده برای آب خالص بود. از این رو میزان زئولیت 2 درصد به عنوان درصد بهینه از میان درصدهای 0 و 0/5 و 1 و 1/5 و 2 و 4 انتخاب شد.

کلیدواژه ها:

جذب ، پلی وینیل الکل ، نانوذرات زئولیت ، فرآیند تراوش تبخیری ، غشا ماتریس آمیخته