بهینه سازی زیست نانو کامپوزیت صمغ عربی/پلی وینیل الکل/ پلی کاپرولاکتون برای پانسمان زخم

در سال های اخیر تولید زخم پوش های پلیمری برای کنترل زخم های عفونی مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، کامپوزیت های صمغ عربی/ پلی وینیل الکل/پلی کاپرولاکتون با استفاده از روش ترکیبی الکتروریسی/پوشش دهی سنتز شدند. باتوجه به نتایج آزمون SEM، در نمونه هایی که مقدار صمغ عربی بیشتر است، نانوالیاف قطر کمتری دارند البته در برخی نقاط بید مشاهده می شود. با افزایش میزان پلی وینیل الکل، قطر نانوالیاف بزرگتر ولی یکنواخت تر شده و مورفولوژی بهبود می یابد. میزان جذب آب نمونه ها برحسب مقدار پلی کاپرولاکتون تغییر می یابد. در درصدهای کمتر آن، میزان جذب آب کمتر است. به تدریج با افزایش آن تا 3%، مقاومت ساختاری نمونه ها در برابر آب افزایش و میزان جذب آب نیز افزایش می یابد. پس از آن، ماهیت آبگریزی نمونه ها افزایش یافته و میزان جذب آب دوباره کاهش پیدا می کند. نتایج آزمون عبوردهی نشان داد در نمونه هایی که نسبت صمغ عربی به پلی وینیل الکل بزرگتر است، میزان تلخل و در نتیجه میزان عبوردهی بخارآب نیز بیشتر است و هرچه این نسبت کمتر می شود میزان عبوردهی نیز کاهش می یابد. با توجه به نتایج آزمون های SEM، جذب آب و عبوردهی بخارآب، نسبت بهینه ی صمغ عربی/ پلی وینیل الکل/ پلی کاپرولاکتون 6/1 : 5/8 : 3/1 به دست آمد.

کلیدواژه ها:

صمغ عربی ، پلی وینیل الکل ، پلی کاپرولاکتون ، الکتروریسی ، بهینه سازی ، پانسمان زخم