اثر ماده فعال کننده سطحی غیریونی ساپونین بر تخریب زیستی بخارهگزان

انتشارترکیبات آلی فرار، به دلیل سمیت و اثر نامطلوب آنها بر محیط زیست و سلامتی انسان از مشکلات جدی محیط زیست است. از جمله روش های غلبه برمحدودیت انتقال جرم ترکیبات آلی فرار آب گریز و بهبود کارایی تخریب زیستی آنها، استفاده از مواد فعال کننده سطحی است. فعال کننده های سطحی زیستی مثل ساپونین ها و رامنولیپیدها ترکیبات طبیعی هستندکه با محیط زیست سازگاری بیشتری دارند. به همین دلیل در مقایسه با فعال کننده های سطحی شیمیایی، دارای مزیت هایی در تخریب زیستی ترکیبات آلی فرار هستند. در پژوهش حاضر، تخریب زیستی هگزان به عنوان ترکیب آلی فرار آبگریز در غلظت 7 تا 55g/m3 در حضور ساپونین به عنوان ماده فعال کننده سطحی زیستی غیریونی، توسط یک مجموعه ریزاندامگان جداشده از لجن فعال بررسی شد. غلظت های بهینه هگزان و ساپونین برای دستیابی به بیشینه نرخ تخریب زیستی ویژه هگزان با استفاده از روش سطح پاسخ بدست آمدند. ساپونین مخصوصا در غلظت های بیشتر از 1CMC بر تخریب زیستی اثر منفی داشت و غلظت بهینه آن 0/06CMC تعیین شد. نتایج حاکی از آن است که جمعیت ریزاندامگانی، قابلیت تخریب ساپونین در غلظت های بیشتر از 1CMC را داشتند و سمیت ساپونین برای آنها قابل چشم پوشی بود.

کلیدواژه ها:

ترکیب آلی فرار ، تخریب زیستی هگزان ، مواد فعال کننده سطحی ، ساپونین