رابطه بین شفقت به خویشتن با امید به زندگی بیماران دیالیزی بیمارستان مهر شهر تهران

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین شفقت به خویشتن با امید به زندگی بیماران دیالیزی بیمارستان مهر شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش بیماران کلیوی تحت درمان دیالیز بیمارستان مهر شهر تهران در سال 1397 به تعداد 361 نفر بودند. حجم نمونه 100 نفر از این افراد به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران((1991 و شفقت به خویشتن نف((2003 پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین شفقت به خویشتن با امید به زندگی رابطه معنی داری وجود دارد .(P> 0/01) نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد که %48/3 درصد از کل واریانس امید به زندگی بیماران دیالیزی به وسیله ابعاد شفقت به خویشتن تبیین میشود. یافته های این پژوهش نشان میدهد که شفقت به خویشتن سهم معنادار در پیش بینی امید به زندگی بیماران دیالیزی دارند.

کلیدواژه ها:

شفقت به خویشتن ، امید به زندگی ، دیالیز.