اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه گاتمن بر رضایتمندی زناشویی در زنان متاهل

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه گاتمن بر رضایتمندی زناشویی در زنان متاهل بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده در این پژوهش طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1396 بود. گروه نمونه مشتمل بر 30 زن متاهل بود که به تصادف در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. انتخاب گروه نمونه به صورت در دسترس و جایگذاری آنها در دو گروه به صورت تصادفی بود. رویکرد زوج درمانی مبتنی بر گاتمن در 7 جلسه 90 دقیقه در دو ماه برای گروه آزمایش برگزار شد. ابزار پژوهش پرسشنامه رضایتمندی زناشویی انریچ (1997) بود. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس، تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که اختلاف معنیداری بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمون و همچنین در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد (p<0.05) که این یافته ها نشاندهنده اثربخشی آموزش زوجین به شیوه گاتمن بر رضامندی زناشویی در زنان متاهل شهر تهران بوده است.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی ، گاتمن ، رضایتمندی زناشویی