پیشبینی گرایش به شبکه های اجتماعی مجازی بر اساس احساس تنهایی و افسردگی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی مسجدسلیمان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین احساس تنهایی و همدلی با گرایش به شبکه های اجتماعی مجازی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد مسجدسلیمان انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. برای انجام این پژوهش از بین دانشجویان دانشگاه آزاد مسجدسلیمان به روش نمونه گیری در دسترس نمونه ای به حجم 200 نفر انتخاب شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های احساس تنهایی راسل و همکاران (1980)، فرم کوتاه افسردگی بک (1996) و گرایش به شبکه های اجتماعی استفاده شد. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین احساس تنهایی با گرایش به شبکه های اجتماعی مجازی ضریب همبستگی 0/21 وجود دارد که در سطح p<0/01 معنادار است و بین افسردگی با گرایش به شبکه های اجتماعی مجازی 0/29 وجود دارد که در سطح p<0/01 معنادار است. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که احساس تنهایی و افسردگی با یکدیگر 10 درصد واریانس گرایش به شبکه های اجتماعی مجازی را تبیین میکنند. هر دو متغیر احساس تنهایی و افسردگی توان پیشبینی گرایش به شبکه های اجتماعی مجازی را دارند. و بالا بودن میزان هر دو متغیر در میزان هر چه بیشتر گرایش به شبکه های اجتماعی در دانشجویان موثر میباشد.

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی ، افسردگی ، گرایش به شبکه های اجتماعی مجازی