زمینه و هدف:لاپاراسکوپی شاخه ای از جراحی های کم تهاجمی است که نسبت به بقیه شاخه های این رشته رایج تر است. دشواری و پیچیدگی
جراحی لاپاراسکوپی باعث شده است که روش آموزشی جدیدی در این رشته ظهور کند. از جمله ی این روش ها انواع برنامه های
شبیه سازی جراحی لاپاراسکوپی است. هدف از این مطالعه بررسی انواع شبیه ساز های
جراحی لاپاراسکوپی و نقش انها در آموزش این شاخه جراحی است.مواد و روش ها:جمع آوری اطلاعات با مراجعه به پایگاه های اطلاعاتی معتبر علمی: Google scholar, PubMed, Scopus SID , و با کلید واژه های: جراحی لاپاراسکوپی، شبیه سازی، آموزش لاپاراسکوپی، بود. بررسی سیستماتیک تا جولای سال ۲۰۱۸ انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل مطالعاتی بود که روش های آموزش
شبیه سازی در
جراحی لاپاراسکوپی مانند جعبه ی آموزشی، شبیه سازهای واقعیت مجازی و مدل های حیوانی بررسی کرده بودند بود. سپس براساس معیارهای خروج از بین ۵۰ مقاله، ۴۰ مقاله انتخاب شد و پس از انجام اسکرین دوم توسط محققی دیگر ۱۰ مقاله کاملا مرتبط مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.یافته ها:شبیه ساز های
جراحی لاپاراسکوپی به دو دسته ی شبیه ساز های با واقعیت محدود و شبیه ساز های با واقعیت بالا تقسیم می شوند. شبیه ساز های با واقعیت محدود برای تمرین مهارت های فردی و یا یک تکنیک خاص در افراد کم تجربه و تازه کار کاربرد دارند. از جمله این دسته از شبیه ساز ها می توان شبیه ساز های صناعی و فیزیکی مانند جعبه آموزشی لاپاراسکوپی اشاره کرد. دسته ی دوم شبیه سازهای با واقعیت بالا هستند که تمام یک پروسیجر جراحی را با درجه واقع گرایی بالا
شبیه سازی می کنند این دسته از شبیه ساز ها برای تمرین مهارت های پیشرفته و ارتقا سطح جراحان در دروه های فلوشیپ جراحی کاربرد دارد. از جمله این دسته از شبیه ساز ها میتوان به جراحی روی حیوان زنده و شبیه سازهای واقعیت مجازی اشاره کرد. شبیه ساز های واقعیت مجازی تمام مراحل جراحی را
شبیه سازی می کنند و دارای سیستم ارزیابی فراگیر می باشند.بحث و نتیجه گیری:شبیه سازی و واقعیت مجازی تکنولوژی است که می تواند دنیای مجازی مشابه دنیای واقعی ایجاد نماید. آموزش بر اساس این شبیه سازان به فراگیران اجازه دستیابی به مهارت تکنیکی از طریق خلق مجدد تجربه های کلینیکی بدون مواجه بیماران با خطرات همراه را فراهم می کند. در نتیجه پس از استفاده از شبیه ساز، فراگیر قبل از جراحی به درجاتی از مهارت دست می یابد. هر دو
شبیه سازی که در این مطالعه بررسی شده اند در هر سه حیطه دانش، نگرش و عملکرد تاثیر گزار بودند. بدین صورت که امکان استفاده از سطوح مختلف
شبیه سازی در امر یادگیری بر حسب موضوع مورد نظر، فراهم کردن موقعیت های متعدد یادگیری و
شبیه سازی موقعیت واقعی در محیط بالینی به یادگیری موثر و رضایت بخش می انجامید. تنها تفاوت این شبیه سازها در افزایش مهارت های پایه و پیشرفته بود که شبیه سازهای با واقعیت محدود در آموزش مهارت های پایه و شبیه سازهای با واقعیت بالادر آموزش مهارت های پیشرفته موثرتر هستند.