ارتباط هوش معنوی و دیسترس اخلاقی در دانشجویان اتاق عمل

زمینه و هدف:هوش معنوی نوعی سازگاری و رفتار حل مساله است که فرد را جهت هماهنگی با پدیده های پیرامون و دستیابی به یکپارچگی درونی و بیرونی یاری می کند. افراد با هوش معنوی بالاتر توانایی بیشتری جهت سازگاری با محیط از خود بروز خواهند داد و می توانند خود را با شرایط وفق دهند. شرایط دیسترس اخلاقی در محیط آموزشی که این تنش منتج از مسائل مربوط به آموزش تئوری و عملی می باشد؛ بر عملکرد دانشجویان که قرار است در آینده از آنها به عنوان نیروی کار استفاده شود تاثیر منفی خواهد گذاشت. لذا این مطالعهبا هدف بررسی ارتباط هوش معنوی و دیسترس اخلاقی در دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی ایران به عنوان بخشی از جامعه دانشجویی کشور صورت گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر بر روی 121 نفر از دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1395 صورت گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات متشکل از سه بخش: مشخصات جمعیت شناختی (سن، جنسیت، وضعیت تاهل، مقطع تحصیلی، ترم تحصیلی، میزان درآمد خانواده، محل سکونت فعلی)، پرسشنامه 42 سوالی هوش معنوی بدیع و همکاران و پرسشنامه 20 سوالی دیسترس اخلاقی محمدی بود. تکمیل پرسشنامه ها بصورت خودگزارشی توسط خود شرکت کننده با کسب رضایت آگاهانه و در حضور محققانجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد استفاده قرار گرفت. برای بررسی ارتباط این متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. به منظور بررسی تفاوت نمرات هوش معنوی و دیسترس اخلاقی با مشخصات جمعیت شناختی از آزمون تی مستقل و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از 05/ 0 در نظر گرفته شد 05 /p > 0 یافته ها: در مطالعه حاضر 121 نفر دانشجوی اتاق عمل با توزیع جنسیتی % 45 / 5 مرد و % 55 / 5 زن حضور داشتند. واحدهای مورد پژوهش در دامنه سنی 19- 40 سال قرار داشته و میانگین سنی آنها 5 ± 23 / 39 سال گزارش شد. اکثر افراد شرکت کننده % 80 /5 مجرد بودند.98 نفر % 81 در مقطع کارشناسی پیوسته و 23 نفر% 19 در مقطع کارشناسی ناپیوسته مشغول به تحصیل بودند. میانگین نمره هوش معنوی 18 / 64 ± 148 / 72 و میانگین نمره دیسترس اخلاقی در بعد شدت 1/ 76 ± 3/ 5 و در بعد تکرار 1/ 6 ± 3/ 11 گزارش شد.نتایج نشان داد بین نمره کل هوش معنوی و نمره کل دیسترس اخلاقی در بعد شدت همبستگی معکوس وجود داشت - 0/ r= 356 000/0=p . همچنین بین نمره کل هوش معنوی و نمره کل دیسترس اخلاقی در بعد تکرار نیز همبستگی معکوس وجود داشت P=239/0 و r=00/8. در میان متغیرهای جمعیت شناختی تنها جنس و ترم تحصیلی با نمره کل هوش معنوی و سن و ترم تحصیلی با شدت و تکرار دیسترس اخلاقی دارای ارتباط آماری معنی دار بودند.بحث و نتیجه گیری:با توجه به رابطه معکوس بین هوش معنوی و تنیدگی اخلاقی، به نظر می رسد که ارتقای هوش معنوی می تواند درکاهش تنیدگی اخلاقی موثر باشد

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، دیسترس اخلاقی ، دانشجویان اتاق عمل