نقش جمهور در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر دیدگاه امام خمینی و قانون اساسی

جمهوری اسلامی ایران، نظامی مبتنی بر مردم سالاری دینی و ناظر به اجرای احکام اسلام در حوزه ی سیاسی است که ضمن تمهید علمی و عملی حضور جمهور در ساختار قدرت، درصدد ارایه ی الگویی موفق از تلایم اسلام و دموکراسی است. نقش مردم در انتخاب نمایندگان قوه ی مقننه و تصویب قوانین ناظر به ضرورت و مصلحت نظام اسلامی، مساله ای فراتر از ولایت عامه ی فقیه است که صرف نظر از مشروعیت بخشی به نظام اسلامی فعلیت می بخشد. مشارکت بانوان در عرصه های مختلف سیاسی و امکان حضور اهل ذمه ی حاضر در حکومت اسلامی در ساختار قدرت نیز بخش دیگری از جلوه ی سازگاری اسلام و دموکراسی در الگوی جمهوری اسلامی ایران است که علاوه بر به کارگیری مولفه های اسلامی برای کنترل قدرت، مثل تقوای حاکمان، از حضور مردم نیز به عنوان ناظر بر کارکرد حاکمیت در ایفای نقش آمر به معروف و ناهی از منکر برای اصلاح امور حکومت استفاده می کند.

کلیدواژه ها:

دموکراسی ، مصلحت ، اهل کتاب ، کنترل بیرونی قدرت