زمام دار آرمانی در اندیشه ی سیاسی فارابی

فارابی، بزرگترین نمایندهی فلسفهی سیاسی اسلام و شاخصترین چهرهی سیاسی دورهی اسلامی است. فارابی، الهیات و سیاست را در منظومهی واحد فلسفی درامیخته و با تکیهبر وحدت و شیوهی استدلال، نتایج اندو را به یکدیگر تعمیم داده است. وی مواد سیاست خود را از افلاطون و ارسطو برگرفته و ان را بر مبنای فلسفهی ارسطویی و نوافلاطونی اسلامی، بهشیوهی استدلالی و برهانی مدون کرده است. از اینروست که حاکم آرمانی مورد نظر فارابی، بیشتر یادآور انسان آرمانی و کامل است. از دیدگاه فارابی، زمام دار آرمانی کسی است که خصوصیات شاه آرمانی ایرانی، فیلسوف افلاطونی، پیامبر اسلامی و امام شیعی را در خود جمع دارد. اینگونه انسانها متصل به منبع فیض الهی اند و از طریق عقل فعال، به آنها وحی میشود. لذا زمام دار مدینه، همان مقامی را در مدینه دارد که خدا در کل عالم هستى دارد.

کلیدواژه ها:

زمام دار آرمانی ، مدینه ی فاضله ، معرفت شناسی ، اندیشه ی سیاسی فارابی