بررسی مقاوم سازی سازه های فولادی در برابر زلزله به روش الگوی بهینه بادبندها

با افزایش تجارب حاصل از زمین لرزه های گذشته و بازنگری ضوابط آیین نامه های طراحی، امروزه پیش از پیش مبحث مقاوم سازی ساختمانهای موجود مورد توجه قرار گرفته است. پروژه حاضر به بررسی کاربرد سیستمهای لرزه بر بادبندی به عنوان یکی از موثرترین روشهای ارتقاء لرزه ای ساختمانهای فولادی کوتاه می پردازد.از جمله مسایل مهم در مطالعه کاربرد این سیستمها، تعیین آرایش مناسب و ارتباط متقابل بادبندها در قاب می باشد. در این مقاله مفهوم ابر بادبندها به عنوان نگرشی نو به طرحهای بادبندی ارایه و خواص آنها در کنار الگوهای متعارف بررسی شده است.این روش با قابلیت در نظر گرفتن هم زمان اثر پارامترهای معیار، برای تعیین اولویت های گزینه های بهسازی لرزه ای بسط یافته که نتایج آن کارایی ابر بادبندها در تقویت ساختمان مورد مطالعه با کمترین نیاز به تقویت شالوده آشکار می سازد.تعیین آرایش و طرح بهینه بادبندها برای ارتقاء سازه تحت بار جانبی، صورت گرفته است. بر مبنای این روش چندمین پارامتر از جمله: گریز طبقات، پرش پایه دینامیکی و نیروهای وارد بر پی، نخستین مقدار ویژه و کمترین وابستگی مدهای ارتعاشی، گسترش یافته و به کمک آنها اثر نامنظم بودن قاب، تغییر اتصالات آنها و تغییر نوع با آرایش بادبندها در طرح بهینه تقویت  لرزه ای مطالعه شده است. کارآیی بالا و برتری چشمگیر روش حاضر بر روش های موجود بهینه یابی الگوی پیوسته با مقایسه نتایج آنها در باز توزیع تنشها، قابلیت تغییر برای طراحی عملی و کاهش وزن بادبندها در کنار اهمیت کاربرد بادبندها در طرحهای بهینه ارتقاء آشکار گشته است.